Laponia – kraina światła [ONLINE]

„Pewnie będzie strasznie zimno i ciągle ciemno – po co tam w ogóle jedziesz?” Wiele razy słyszałam podobne pytania, kiedy radośnie oznajmiałam, że znowu jadę zimą za koło podbiegunowe. Czego można się spodziewać, jadąc do Laponii w środku zimy? Czy rzeczywiście jest cały czas ciemno? Jak się przygotować na lapońską zimę? I jak się podróżuje w czasie pandemii? O tym wszystkim opowiem w swojej prelekcji.

W Laponii byłam już kilka razy, ale od dawna marzyłam o jej szwedzkiej części. Na początku stycznia, dzień po zakończeniu nocy polarnej, po piętnastu godzinach jazdy wysiadłam z pociągu na dworcu w Kirunie. Było tuż po dziewiątej rano, jeszcze przed świtem i cały świat, przykryty grubą warstwą śniegu, był niebieskawy.

Na północy zwraca się większą uwagę na światło, a ono wygląda zupełnie inaczej niż na naszej szerokości geograficznej. Nigdzie indziej nie da się zaobserwować tego niebieskiego światła. Tutaj też wschody słońca płynnie przechodzą w zachody, tworząc niezapomniany, różowo-pomarańczowy spektakl. A nocą pojawia się zorza polarna, barwiąc niebo i śnieg na zielono.

Ale to nie będzie opowieść tylko o świetle! Opowiem też o mieście, które niebawem zmieni swoje miejsce, o wystrzeliwaniu rakiet badawczych, o lodowych rzeźbach w lodowym hotelu i o spacerach po zamarzniętym morzu. O tym, dlaczego wygraliśmy los na loterii, nie nocując w Abisko, reklamowanym jako najlepsze miejsce do oglądania zorzy. I o tym, że nie zawsze wszystko idzie według planu, o czym przekonałam się w Luleå. Postaram się też obalić kilka powszechnie powtarzanych mitów o Laponii i wyjaśnić, dlaczego nieustannie mnie ciągnie, żeby tam wracać.

Zapraszam,
Magdalena Wojtas

—

Udział w wydarzeniu online możliwy jest po wykupieniu dostępu.
Dostęp do pokazu „na żywo” (LIVE) możliwy jest na naszym profilu na Facebook’u.
Dostęp do pokazu „z odtworzenia” (VOD) możliwy jest na naszej stronie www kilka dni po wydarzeniu.
Dostęp do pokazu możliwy jest przez 30 dni od dnia wydarzenia.