Japonia – archipelag cudów.

Autor kronik Japońskich, wielki miłośnik Kraju Kwitnącej Wiśni, Nicolas Bouvier napisał takie słowa: „Dalekie podróże mają to do siebie, że przywozi się z nich coś zupełnie innego niż to, po co się pojechało.” Co ciekawe, gdy trafiłem na ten cytat, nie miałem pojęcia, kto je napisał i kim był. Były to jednak słowa tak bliskie temu, co przeżyłem w Japonii czy też z Japonią, że od razu zapamiętałem i powtarzałem je często, mówiąc o mojej przygodzie z Krajem Kwitnącej Wiśni.
Do Japonii pojechałem, jako początkujący naukowiec, na dwuletni staż postdoc wraz z rodziną. Po czym wracałem już wielokrotnie w związku z pracą badawczą na rafach koralowych Okinawy.
Japonia ujęła mnie wszystkim, od kultury po naturę. Ludzie, architektura, nocne neony, jedzenie, ocean, ryby, korale to wszystko wdarło się do mojego serca jak jesienny tajfun na wyspy Pacyfiku. Po takim przejściu, nic już nie jest takie samo. Takie doświadczenie, zmienia człowieka na zawsze. Przede wszystkim, długi pobyt w innym kraju, w kraju, który się szczerze pokochało, sprawia, że już zawsze tęsknimy do domu. Tego, w którym się urodziliśmy i dorastaliśmy i do tego, który pokochaliśmy z wyboru. Trudno nie tęsknić, gdy kocha się tak wiele, tak odległych ludzi, spraw czy krajobrazów.
W swojej prezentacji będę chciał przybliżyć i połączyć w opowieści dwa aspekty mojego doświadczenia z Japonią – kulturę Japonii, zwłaszcza to, jak rodzi się to doskonale zorganizowane społeczeństwo w ich systemie edukacji, oraz naturę, przyrodę Japonii, jak wygląda, jaki ma wpływ na samych Japończyków. Poza tym, będę chciał przybliżyć problem globalnego ocieplenia z perspektywy raf koralowych Japonii.